زیارتگاه بابا محمود شهر بن

این زیارتگاه کوچک در داخل شهر بن و در محله قارایال و دامنه تپه ای معروف به (قارایال) و مشرف به سه راهی نماز قرار دارد. محله قاریال محله ای با خانه ها و بافت قدیمی  است . اولین قبرستان شهر بن در این مکان بوده است که به مرور زمان تغییر مکان داده است.

بابا محمود اصالتا امامزاده نبوده و از آن جهت که نسبش به امام معصوم برنمی گردد به "بابا" ملقب شده است. 

 بابامحمود یکی از بزرگان و عارفان شهر بن بوده و در زمان امامزاده سید بهاءالدین محمد(ع) زندگی می کرده است . امامزاده سید بهاءالدین محمد(ع ) چوبان بابا محمود بوده است .

وقتی بابا محمود از مقام و نسب این امامزاده خبردار می شود. پیشنهاد ازدواج ایشان را با دخترش می‌دهد و ایشان قبول می کنند و تمام مال و منال خود را تقدیم این امامزاده می کند . و به همین دلیل بابامحمود هم پدر خانم یک امامزاده است و هم پدر بزرگ یک امامزاده که امامزاده بابا پیراحمد(ع) شهر بن فرزند امامزاده سید بهاءالدین محمد (ع)می باشد.

قبر این شخص بزرگوار قبلا بدون بارگاه بوده است ، اما یک بنی ساکن خوزستان شبی ایشان را در خواب می بیند که از او گلایه می کند و به بن می آید و بارگاه کوچکی برای او بنا می کند.

درباره بابا محمود در شرح واحوالات امامزاده سیدبهاءالدین محمد (ع) شیخ شبان چنین آمده است.

امامزاده سید بهاء الدین محمد (ع) نیز جزء یکی از این آقازادگان بود که از جور حکام ظالم در لباس مبدل زندگی می کرده و با آمدن در این سرزمین که قبلاً او را ایلگاه می گفتند با گله داری به نام محمود شعیب (بابا محمود) که یکی از عرب‌های خراسان بود ، آشنا شده و از او می خواهد جهت امرار معاش کاری را به ایشان واگذار نماید ؛

محمود شعیب(بابا محمود) هم موافقت کرده و چون شناخت و اطلاعی از مقام آقا نداشت ؛ یک گله گوسفند به عنوان چوپان در اختیار آن بزرگوار می گذارد و آن حضرت در طول ییلاق و قشلاق گله را اداره و تعلیف می‌نمود.

مکان قشلاقی ایل محمود شعیب(بابا محمود) در روستاهای اطراف اصفهان و ییلاق آن در محلی به نام صحرا و روستای مرغ‌ آشنا بوده است . امامزاده سید بهاءالدین محمد (ع) که فردی سخی و بخشنده بود ، دسترنج چوپانی خود را به چوپانان دیگر می‌بخشیدکرامات و معجزات مختلفی است که از ایشان دیده شده بود .

 به هر صورت با پی بردن به کرامات این امامزاده واجب التعظیم (ع) و پافشاری محمود شعیب(بابا محمود) ، ایشان خود را معرفی نموده و مورد احترام ویژه ایل‌نشینان ، عشایر ، مردم منطقه و شخص محمود شعیب(بابا محمود) قرار می‌گیرد.

محمود شعیب(بابا محمود)  پیشنهاد ازدواج ایشان را با دخترش می‌دهد که مورد قبول واقع شده و پس از مراجعت حضرت سید بهاءالدین محمد (ع) به عربستان و انجام اعمال حج در مکه و مدینه و بازگشت مجددشان به ایران، این ازدواج صورت گرفته و ثمره آن، تولد 4 فرزند شامل ؛ 3 پسر به نامهای « سید محمد » معروف به سید محمد بازار ( مدفون در بازار شهر شوشتر استان خوزستان ) ، « سید احمد » معروف به باباپیراحمد ( مدفون در حوالی شهر بن در 14 کیلومتری روستای شیخ شبان ) ، « سید ابراهیم ‌اکبر » معروف به زین‌الدین ( مدفون در حوالی اژگرد اصفهان ) و یک دختر به نام « سیده فاطمه»)  مدفون در خیابان چهارسوق اصفهان ) می‌باشد.

درخواست از مسئولین

زیارتگاه بابا محمود در شهر بن بسیار مظلوم واقع شده است که متاسفانه مسئولین شهر هیچ گونه اقدامی برای آبادانی و فضاسازی اطراف این زیارتگاه انجام نمی دهند که لااقل مسافر و گردشگری که به داخل شهر و خیابان ملت می آید لحظه در جوار این زیارتگاه آرامش پیدا کند و جایی برای زیارت و استراحت در داخل شهر نیز وجود داشته باشد و مسافران در جوار این زیارتگاه با کاچی نذری کام خود را شیرین نمایند، که پخت کاچی نذری می تواند یکی از جاذبه های گردشگری این زیارتگاه باشد،که احتیاج به امکانات رفاهی دارد.

 مسئولین شهر بودجه های زیادی برای گرداب بن هزینه می کنند که مسافران شهربن را با گرداب می شناسند و هرکس به شهر بن می آید از همان ورودی شهر به گرداب می رود و برمی گردد و داخل شهر را بیابانی برهوت فرض می کند.

 زیارتگاه بابامحمود و پل های حاج الله یار و حاج مهدی و حمام قدیمی برآفتاب و تپه نورالشهدا ظرفیت های زیادی برای جذب گردشگر به داخل شهر بن دارند .که نیاز به سرمایه گذاری و فضاسازی و زیباسازی دارند. که به تبع آن باعث شناساندن شهر بن و رونق بازار و کسب و کار در شهربن می شود.

*******

شعر ترکی درباره بابامحمود

 

بابا مامود ، بو دوشتَه                   ایچیندَه دیر نِوشتَه           

بیردورانی واریموش                      آما اولور فراموش             

گَلیر بیرکیم، دیشینَه                    گَنَه یاد اولور بینَه  

نذر و نیاز اِیلَ لَّر                           کاچِه لار، بیشیریل لَر           

یتیش میل لَر دویرونَه                    دردِه قالوپ ، اوزونَه

شمه ای از تاریخ شهر بن

ایستادگی مردم بن در مقابل خوانین متجاوز بختیاری در زمانهای قدیم:

تقریباً درسال 1313 هجری شمسی اردوی ابوالقاسم خان بختیاری قصد حمله و تجاوز به بن رادرسر می پروراند و نیروهای آن می خواستند :

از سه طرف کوه بن (1- خوانین در قلعه معروف قلعه خان (درزمینهای مزرعه میان جوب) 2- گرداب بن 3- پوزه کوه بن معروف به یتیم داغ) برای غارتگری وچپاول به بن حمله  نمایند ،

لهذا مردانی چون ( 1-مرحوم آقای حاج سیف الله حیدری بنی 2- مرحوم آقای سید حسین مرتضوی بنی معروف به هژبر 3- مرحوم آقای حاج اسماعیل انصاری بنی  4- مرحوم آقای حاج حبیب داودی بنی و غیره) طی جلسه ای که برگزار می کنند به مردم توسط جارچی ( چون بلندگونبوده)می گویند از زن و مرد و جوانان با چوب و چماق دور بن نگهبانی بدهند

و روی پشت بام خانه ها سنگ و آبجوش و غیره ...آماده کنند و عده ای هم شب تا صبح داخل کوچه های بن راه می رفتند و می گفتند هادق باش – بیدار باش که مردم آمادگی مبارزه داشته باشند که افراد فوق در چندین نقطه بن با تفتگ پنج تیرپران – و تفنگ روسی جلوی دشمن را می گیرند

و به مرحوم حاج حبیب داودی بنی می گویند همراه خود با یک عدد بیل بردار و به عنوان آبیار از داخل دره و تپه و کوهها  به شهرکرد برود. تا اینکه خود را به هنگ نظامی شهرکرد رسانده و می گوید بن محاصره شده که پس از 18 ساعت نیروهای نظامی که تعدادشان 52 نفر بوده با یک فقره توپ قدیمی که توسط اسب حمل می شده پیاده و با اسب به بن می رسند و مهاجمین ابوالقاسم خان بختیاری را فراری میدهند.

و تا آمدن نیروی نظامی از دهکرد (شهرکرد) مردم بن در برابرغارتگران مقابله نموده و نمی گذارند کوچکترین آسیبی به مردم بن برسد.نامبردگان حاج سیف الله حیدری بنی با تفنگ گلوله زن 5 تیرروسی که بیش از 100 عدد تیر نداشته  وقتی درسنگر قرار می گیرد مرحوم حاج اسماعیل انصاری که با هم روابط دوستی داشتند تقریباً 200 عدد فشنگ آورده می گوید این گلوله ها را استفاده کن.

اطلاعات داده شده توسط آقای حاج نصرالله حیدری بنی فرزند مرحوم حاج سیف الله حیدری بنی که پدرش جزء مبارزان بر علیه خوانین متجاوز بوده است.

    عکس حاج سیف الله حیدری بنی

* مطلب از حجت الله حیدری بنی

لباس محلی در شهر بن

 لباس محلی در شهر بن

کِچَّه بورک (کلاه  نمدی)

کلاه نمدی به رنگهای مشکی و قهوه ای وجود دارد. این کلاه عقب و جلو ندارد و هر طور و از هر طرفی که روی سر گذاشته شود تفاوتی نمی کند و از پشمی که لابلای موهای بز به وجود می آید ساخته می شود. در روی سر به سمت عقب، جلو، چپ و راست قرار داده می شود.

تومّان (شلوار دبیت)

شلوار مشکی رنگی که از پارچه ای به نام دبیت دوخته شده و در اصطلاح محلی به تومّان معروف است.

شال

پارچه ای به رنگ سفید است که از پشم سفیدگوسفند بافته می شد. پارچه ی شال را دورهم پیچیده و سپس به جای کمربند دورکمر می پیچند تا شلوار دبیت را نگهدارد. شال، نمای زیبایی به لباس می دهد.

کَلَش (گیوه)

نوعی کفش است که رویه ی آن از پنبه تهیه می شود بنابراین دارای طبیعتی خنک و نرم است ورنگ این بافتنی همیشه سفید بوده است. تخت یا کف گیوه از پارچه های محکم و به هم تنیده ساخته می شود که از استقامت بالایی برخورداراست. رنگ تخت یا کف گیوه عمدتا سیاه و یا بنفش است. گیوه ی ملکی کیفیت خوبی داشته و معروفیت دارد. به علت گرانی گیوه های ملکی، گیوه ها ی دیگری با کف لاستیکی هم ساخته می شوند. دو لنگه ی گیوه شبیه هم ساخته شده و چپ و راست ندارند گیوه ی آجیده نوعی از گیوه است که رویه ای درشت باف دارد.

جیریخسه (جلیقه)

لباسی بدون آسین بوده و روی پیراهن می پوشند ، که پیراهن ها هم اکثراً به رنگ روشن پوشیده می شود.

دون (شبیه چوقا)

نوعی بالاپوش مردانه است شبیه چوقا و بلندتر از کت های کنونی و از شانه‌ها تا حدود زانوها را می‌پوشاند. که این لباس در زمان های قدیم بیشتر استفاده می شده است که اکنون مردان به جای آن از کت های امروزی استفاده می کنند.

 کَـپَـنـک

نوعی دیگر از بالاپوش مردانه است از جنس نمد که چوپانان می پوشند.

 

پل های تاریخی شهر بن

پل تاریخی حاج مهدی شهر بن

این پل دراستان چهارمحال بختیاری- شهر بن واقع است. در شمال آن محله بازار قدیم بن در جنوب محله جانبازان ودر شرق وغرب مسیل لاوار قرار دارند. این اثر در کوهپایه  کوه بن ودر بافت قدیم این شهر بر روی مسیل لاوار احداث شده است. طبیعت پیرامون دشتی واقلیم آن معتدل خشک است .کوه بن و کوه شیراز درجنوب غرب  مهمترین عوارض طبیعی نزدیک می باشند.  این پل همچنان که از نام آن پیداست توسط یک فرد خیر بنام حاج مهدی در دوره قاجاریه ساخته شد.نوع قوس ، فرم ومصالح آن با پلهای بارده وپل کنرک قابل مقایسه اند.   پل بروی مسیل لاوارکه درفصول سرد وبارانی عبور از آن به دلیل عمق نسبتا زیاد ناممکن است جهت ارتباط آسانتر محله های گونه ای در جنوب و قوزی در شمال بن ساخته شد.

پل حاج مهدی دارای یک دهانه با قوس جناغی است که بروی پایه هایی از سنگ قلوه در متن وسنگ نمای مالون و ملاط گچ وساروج ساخته شد در ساخت دهانه طاق آجری پل از دوروش ضربی ورومی با ملاط  گچ استفاده شده است  این پل به طول(اصلی) 11.8 مترعرض3.8 متر وارتفاع4.30 مترکه بخشی از ضلع شمالی آن در زیر دیوار مسیل مدفون شده است.

 این اثر در تاریخ ۱۲ شهریور ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۱۹۵۰۹به‌ عنوان یکی از  آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

عکس پل تاریخی حاج مهدی شهر بن

---

پل تاریخی حاج الله یار شهر بن

این پل دراستان چهارمحال بختیاری- شهر بن واقع است.در شمال آن ،محله و بازار قدیم بن در جنوب ،محله جانبازان ودر شرق وغرب مسیل لاور قرار دارند. این اثر در کوهپایه  کوه بن ودر بافت قدیم این شهر بر روی مسیل لاوار احداث شده است. طبیعت پیرامون دشتی واقلیم آن معتدل خشک است .کوه بن وشیراز درجنوب غرب  مهمترین عوارض طبیعی نزدیک می باشند. این پل بروی مسیل  طبیعی لاوار که از شمال به جنوب شهر بن عبور می کند. ودارای عمق نسبتا زیادی است  جهت عبور  سهل وآسان  مردم محله بازار قدیم( بن جنوب به شمال ) توسط شخصی به نام حاج الله یاراکبری بنی ساخته شد .

پل به طول 5/10متر عرض 5/4 متر وارتفاع 20/6 متر از کف مسیل دارای دودهانه در کنار هم وبه شکل سوار وپیاده است که نشان می دهد. این بنا دردو دوره نزدیک به هم ساخته شده است .ابتدا دهانه با ارتفا ع کمتر و پس از چند سال به جهت استحکام بیشتر این دهانه دهانه های دیگر با ارتفاعی بالا تر در کنار آن ساخته شد. این موضوع در کتیبه های که امروز تنها جای آن باقیمانده(بقول مردم )ذکر شده بود. بنای هر دو دهانه از مصالح سنگ قلوه و نمای  مالون در  پایه ها و آجر در بدنه  و دهانه و ملاط وساروج ساخته شده است.

این اثر در تاریخ ۱۲ شهریور ۱۳۸۶ باشماره ثبت ۱۹۵۱۹ به‌عنوان یکی ازآثار ملی به ثبت رسیده است.

عکس پل تاریخی حاج الله یار شهر بن